ثاقب بلوچ طرفان موجوده مواد

مان ۽ ولو ڪوڏي ڪوڏي راند کيڏي رهيا هئاسين ته اسانجي گهر ماسي خيران آئي. موکان پُڇيائين... ”چرٻٽ سباڳي ڪٿي آھي؟ اصل ۾ سڀاڳي منهجي ماءُ آھي. دل جي سچي، نفيسڙي آھي. هميشه مونکي نصحيتون ڪندي آھي، ڪڏھن ڪڏھن ماريندي به آھي. ڪڏھن چمچن سان ته ڪڏھن وري ڏوئلن سان ڪُٽيندي آھي ۽ مان روئي پوندو آھيان پوءِ...

ٽرين جي ٿڪ ٿڪ وارو آواز فِضا ۾ ڦهليل آھي ۽ مان سوچ جي سحرا ۾ ٻُڏل آھيان، بِمنزلي مسافر جيان ڀٽڪي رهيو آھيان ۽ سوچي رهيو آھيان ته سمبارا الاءِ ڪئين هوندي، شايد شادي ٿي وئي هوندس، پر منهجو دل اُنهن الفاظن کان الاءِ ڇو لنوائي ٿو، پر وري خيال آيم ته سمبارا مونسان واعدو ڪيو هو ته سرمد مان هميشه تنهجي...

سنڌ امڙ مان اڪثر رات جو ڌير تائين ڪتاب پڙھندو آھيان، ادبي ڪتابن سان ڄڻڪ منهجو ڳنڀير ناتو جُڙيل آھي, مان جڏھن ڪتابن جي دنيا ۾ ھليو ويندو آھيان تڏهن پنهجي مرضي مطابق نڪري ناهيان سگهندو, ڪڏھن ڪڏھن ته بنا وقفي جي هڪ ئي هنڌ ويٺي ڪتاب پورو ڪري ڇڏيندو آھيان. هڪ رات ائين ئي ڪتاب پڙھي رهيو هُئس ته ڪتاب...

ڪهاڻي: (بـــــــــــــــي.اي) پـــــــــــــــــــــاس صدف ۽ ساگر هڪ ئي ڳوٺ جا پاڙيسري هئا سندن وچ ۾ گهڻي گهرائپ هئي ٻنهين جي وچ ۾ بچپن کان ئي هڪ ڳنڀير ناتو جوڙيل هئو هو ٻئي شرارتون حرڪتون بچپن ۾ ڪٺي ئي ڪندا هئا هلانڪي ايتري قدر جو ٻئي هڪ اسڪول ۾ ۽ ھڪڙي ئي ڪلاس ۾ پڙھندا هئا, صدف جو پيء سول...

درد دل جو وڌي جو ويندو آ..............!!! سور ڪنهن سقراط کان گهٽ ناھن, جيڪي دل کي بي تاهاشا تڪليف پهچائن ٿا اهو سور جيڪو بناھ ڪنهن زخم جي زخم کان به وڌيڪ ڏکائيندو آھي, جي زخم ناسور ٿئي ته دنياوي دستور کان اڻواقف بڻائي ڇڏيندو آھي...............................................!!! دل منجهان ادما...

نشيلا نيڻ.............!!!! جڏھن ڪنهن محبوب جا نشيلا نيڻ پيار جي پرستار منجھ پون ٿا تڏھن دنياوي سڀ درد ڄڻڪ پورجي پون ٿا, اهڙي ريت اکڙين جا ٻه پهلو هوندا آھن هڪ اهي گهايل به ڪنديون آھن ته مايل به, مطلب درد جو ڪارڻ به ته درد لاء دوا به, پيار جو پيمانو نشيلن نيڻن سان ئي ڀربو آھي...!!! ها هو به...

هن يڪو مونڏانھن سندي نماڻن نيڻن سان پئي نيهاريو هن جا نيڻ قربلا جو ڄڻ قصو ٻڌآئي رهيا هئا ڄڻ هنجي نيڻن ۾ ڪو وڏو الميو ٿي گذريو هجي سنڌو جي ڇوليين جو آواز ڄڻ ماٺ متي ويو هجي,, هو ھڪ گلاب جي گل جيا هيو پر شايد دنيا جي ڪٺور ڪمن ۽ مجبورين ان گلاب کي ڪوماٽي ڇڏيو هجي هن جي معصوميت ويران جڳھ جيان هئي...

جتي هي دنيا تيزي سان ترقي ڏانهن وڌي رهي آھي اتي اسان جي هن مقدس نگري جا ماڻھون ان ڳالھ جي لاء سندي دماغن کي زور رهيا آھن ته سندي نياڻي کي پڙھائجي يا نه, ڇا نياڻي پڙھائڻ صحيع آھي يا غلط,؟ اهڙي ريت اسانجي هن معاشري ۾ اڪثر ماڻھون سندي نياڻن کي تعليم ڏياريڻ کان اڳ سئو دفعا سوچيندا آھن ته هي سماج ڇا...

دور ٿيندا وڃن روز جوڳيئڙا ڪي ماڻهون املهه هوندا آهن. جيڪي زنده تاريخ بڻجي ويندا آهن. جيڪي تاريخ ۾ سنهرن اکرن سان لکيا ويندا آهن. ۽ اهي صدين کان پوء جنم وٺندا آهن.ائين ئي 21 فيبروري1930 ع هڪ سنهري تاريخ جنهن تي سنڌ ڌرتي جي شهر ٺٽـ جنگشائي جي ڳوٺ منگر خان پليجو جي رهواسي محمد علي پليجو جي گهر ۾...

زبردست يوسف ڀاء

اسان جي دين ۽ ايمان جو دستور پنهجوآ

اڄ موئن ڌڙي جي مٽي چوي ٿي تـ اهڙا ڪهريل ظلم تـ ڪڏھن منهجي قديميت ۾ بـ نـ ٿيا جيڪي ظلم اڄ جي سنڌ جي دجالي دور ۾ عام آھن, لاڙڪاڻي کي اڄ موئن معيار ٿو ڏي, اها ننگري جتي ڪالھ هڪ ثمينا جي ڳائيندڙ آواز کي دٻايوويو هو اڄ انهي لاڙڪاڻي جي ميروخان ۾ ھڪ معصوم گل جيان ٻھڪندڙ نياڻي کي ازيتن سان قتل ڪيو ويو...