باغي راشد ڪوٽڙيو طرفان موجوده مواد

حيف تنين کي هوءِ وطن جن وساريو

سڄڻ ۽ ساڻيھ ڪنھن اڻاسي وسري

سڄڻ ۽ ساڻيھ ڪنھن اڻاسي وسري

اندر جا احساس لُڙڪ لاڙڻ وارا ۽ ڏيڻ وارا به وساريا نه وسرندا آھن ته ڳلڙن تان لُڙڪ اُگھڻ وارا به رتن گلابن جھڙا ھٿڙا ڪڏھن به وساري ناھن سگھبا .!! ڪي ڪي ھر روز ھٿ ملائڻ وارا به وسري ويندا آهن ته ڪي ھڪ ڀيرو ملڻ وارا به ماڻھو ڪڏھن به وساري ناھي سگھندو.!! ڪي کلندي کلندي وڇڙي ويندا آهن ته ڪي ملڻ...

‏ھُن کي ياد ڪندي ڪندي اک لڳي ويئي وري اک کُلندي اچي ياد ويو ھُو ھڪ پل دل تان لھي ڪون ٿو ويجھڙو ھجي يا ھجي ڀل پري سچي يار کي ڀلائڻ ڏکيو آ دل جي ورق ورق تي اُڪريل آهي نانءُ تنهنجو پنو پنو پڙھي ۽ ورائي ڏٺو آ....! باغي راشد ڪوٽڙيو ✍️

ساھن جي تسبيح ۾ مون مٺا تنھنجو نالو ورد وظيفي وانگر پڙھيو آھي تنھنجي سار کان سواءِ ھڪ ساعت به پنهنجي دل کي غافل ناهي رکيو..!! لاھيان جي نه چتان الا انين م وسران مڙھيو منجهاران جيءُ منھنجو جن سين. جڏھن ڪنھن جي اڳيان ڳالھايل لفظ پنهنجي معني وڃائي ويھن تڏھن پڪ سمجھو دلبريون دم ٽوڙينديون وڃن...

وصل کان انتظارِ يار ۾ لطف وڌيڪ ھوندو آھي قرار کان بيقراري ڀلي آھي

دوستن جو ھر حال ۾ تمام گهڻو خيال ڪرڻ گهرجي مون ته دوستن کي زندگيءَ جو اثاثو سمجھيو آھي.

انسان وفاداري ۾ به پنھنجو مٽ پاڻ ھوندو آھي ته وري بي وفائي ۾ به گھٽ ڪون ھوندو آھي.

®ڪنھن تي به بيوفائي جو الزام ھڻي ڌار رستا نه ڪجن جڏھن ڏسجي ته ھاڻ رشتن ۾ ڀرم ناھي رھيو دوستيون دم ٽوڙينديون وڃن تڏھن پنھنجا قدم روڪي ڇڏجن ۽ خاموش ٿي وڃجي. ® وقت گھڻو ڪجھ بدلائي ڇڏيندو آهي ۽ اڻ وسرندڙ سبق پڙھائي به ڇڏي ٿو جنين ماڻھن کان سواءِ ھڪڙي ساعت به ڪون سرندي ھئي ھڪ پل جي اکين کان اوجهل ۽...

واعدو ڪجي نه جيڪڏهن ڪنھن سان ڪجي ته وفا ڪجي ڇو ته ڪو واعدي تي ويھي انتظاري ۾ رات ساري گذاري ڇڏيندو آهي واعدو ڪنھن معمولي شئي جو نالو ناھي واعدو اعتبار جي مضبوط جڙ ھوندو آھي محبتون پيار اعتبار جي نازڪ ريشمي ڌاڳن وانگر خوبصورت ھوندا آھن جنھن کي اُلجھڻ کان بچائڻ لاءِ واعدا وفا ڪجن، اُن دل تان ڇا...

اڄوڪي تاريخ 20 آگسٽ 2011 ع تي خانصاحب اعجاز علي پلي صاحب وريهن جي وڇوڙي جو ورلاپ ڏئي اچانڪ وڇڙي ويو، وڇڙي وڃڻ کي نو سال گذري ويا آهن پر محسوس ائين ٿي رهيو آهي هن مهل وڇڙيو آهي، "اعجاز وڇڙيو آهين پر وسريو ناهين" اڻ ڪٿين ۽ اڻ وسرندڙ ساروڻيون جيڪي سدائين من اندر ۾ لهرن وانگي لُڇن ٿيون چڙهن...

آريسر مھان هستيءَ ھئي سنڌ صديون ساريندي

صفا سادو ھٺ وڏائي تڪبر غرور منجھس تر جيترو به نه هو جنھن جو نالو جمن ھو جنھن جي نس نس ۾ سنڌ سان بي تحاشا پيار جو درياه پيو پالوٽون پائيندو ھو، ھُو سراپا سنڌ ھو، ھُن جي جند سنڌ سان ايئن جڙيل ۽ جُڙيل ھئي جيئن ٿر ٻاٻيهو جي ٿر سان تتي ٿڌي ڪاھ ڪانھي ويل ويھڻ جي وارن مان ھو، ھُن جي سوچ ۾ سدائين سنڌ...

غزل وفا پلي پرين پيار پنهنجو ڀلائي نہ سگهندين، لڙي لڙڪ پوندئي لنوائي نہ سگهندين. ڪندو چيٽ جو چنڊ چانڊاڻ جڏهن، سڏڻ مونکي گهرندين سڏائي نہ سگهندين. تون رسمن رواجن جو پابند ٿيندين، ملين ڀي ڪٿي مسڪرائي نہ سگهندين. ڪري ياد مونکي تون روئي ڏيندين، سبب جي پڇيو ڪنهن سڻائي نہ سگهندين. سندم راهون...