ڪچهريءَ جا مور

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ڪاڪو اجهو اچي پيو۔۔۔ خبر پئي اٿس ته هتي فقيرن کي اصل گهران دڙڪا ڏئي ڪڍي ڇڏيو اٿن

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ابا سنگت کي سلام۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ ير اڃا تائين مٿي ۾ جام سور آهي۔۔۔ لڳي ٿو اها نڀاڳي ٽيپرڙي جو ڪوئي ڏوهه آهي۔ اصلي دماغ مان سيٽيون ٿيون وڃن۔۔۔۔۔ ير اڄ مزي جي ڪچهڙي ڪونه ٿي سگهندي۔

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

فقير تون به اصل ڏاڍي دير ڪري ٿو اچين، هاڻي ڪاڪو آچار اوطاق جو در بند ڪرڻ وارو هو ته تون به اچي ٺڪاءُ ڪيو، رات جو ايڏا اوجاڳا ڪندي ته ايئن ئي ٿيندو نه

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ادا ايئن ٿي ٿيندو آهي، اهڙن تهڙن ڪمن، ۾، هاڻي هينئن ڪر جو اها ٽيپڙي ننڍڙي مست کي ڏي، نه مستن جو ڏنڊو پيو ڦرندو ۽‌تنهنجو مٿو پيو ڦرندو۔۔۔۔۔۔۔۔۔،، ڀائٽيي کي موڪليانٿو ٽيپڙي ڏئي ڇڏينس

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ادا ايئن ٿي ٿيندو آهي، اهڙن تهڙن ڪمن، ۾، هاڻي هينئن ڪر جو اها ٽيپڙي ننڍڙي مست کي ڏي، نه مستن جو ڏنڊو پيو ڦرندو ۽‌تنهنجو مٿو پيو ڦرندو۔۔۔۔۔۔۔۔۔،، ڀائٽيي کي موڪليانٿو ٽيپڙي ڏئي ڇڏينس

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

هائو ادا صحيح پيا چئو۔۔ پر مان ڏنڊي بردار مست نه آهيان۔۔۔ پر رنجيت مان ٽيپڙي ڏيڻ جي اميد نه رکجو، توڙي جو دوست آهي پر اٿوَ وري به سنڌي واڻيو، اسان وارا سنڌي واڻيا اهڙا اٿوَ جو اصلي ڳالهه ڇڏي ڏي۔ ها نه رنجيت۔۔۔ صحيح‌پيو چوان۔۔۔

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ڳالهه ته تو واري به ٺهڪي ٿي، رنجيتڻ ڏي حال، مست جو، ڇا ڳالهه آهي۔۔۔۔۔۔۔،
پر هڪ ٻي ڳالهه اهو پاڻ وارو ڦلپوٽو فقير (فقير جو هيڊ ماسٽر) آهي ڪٿي، ۽ وري ۽ اهو ادو زاهد الجميلي ولڦليلي، ڪٿي آهي، اوطاق تي ديدار به ڪونه ڪرايو اٿس۔ انهن کي ته ڪٿان ڳو لهي اچو سال ٿيا آهن انهن سان ڪچهريون ڪئي۔

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ادا ڪنڌڪوٽي اوهان چاهت لڪايون ويٺا هئا هاڻي اظهار ڪيو اٿو ته ادو زاهد به پهچي ويندو ته فقير به ان شاءَ الله جلد اچي ٽپڪندا

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

الله آڻين، مان ته ڪانگ اڏاريون ويٺو آهيان هن مهربانن لاءِ‌ پر نڀاڳا ظاهر ئي ڪونه ٿا ٿين

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ادا فقير بابلو ته اچي وسيو اهي هاڻي مخدومي زاهد جو انتظار آهي

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ادا پر فقير اوطاق تي ڀيرو نه ڀريو لڳي ٿو ڪاوڙيل آهي اسان غريبن کان

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

اوطاقي دوستن کي سڪ ڀريو سلام؛ حق موجود ؛ ڪچهرين جو خئير هجي بابلا ۔۔۔ اسان ته يار انهن عرب ڀوتارن مان اهڙو ڦاٿا آهيون جو بيگار مان جان ئي نٿي ڇٽي اڄڪلهه اهو رونبن جي مند اچي ٿي آهي ۔۔۔ پاڻيءَ جي کوٽ به هئي ، بجلي به ڪون جو ٽيوب ويل هلائجي ۽ ڏاند به وڪڻي ڇڏيا آهن ۔۔۔ ايترا پئسا به ناهن جو کڻي ڪنهن ٽريڪٽر واري کي گهرائجي ۔۔۔

خئير سو ادا پراڻو نار پيو هو کوهه تي سو پاڻ ئي وڃي لڳاسونس ۔۔۔ ٻيو نه ته ٻيجاري جو پاڻي ته پورو ڪيو آهي ۔۔۔ بس دعا ڪريو ته ٻيجارو سٺو ٿئي ته سنڌ سلامت جي اوطاقي دوستن کي بيگار جي صلاح ڪبي ته رونبي تي ها ها ڪرائن ۔۔۔ لسي پاڻيءَ لاءِ پوڙهيءَ کي چئي ڇڏيو آهي ۔۔۔

ابا اڄ هو پاڻ وارو لڪي علي به مڪي پاڪ ۾ عمري تي آيو هو ۽ مونکي شهر مان يوريا جون ٻوريون وٺڻيون هيون سو ادا هڪ ڪم ٻه ڪاج لڪي عليءَ سان ملاقات به ٿي ””۔سريلو نوجوان ٿي لڳو۔““““ ۽ ڀاڻ به وٺي آيس ۔۔۔

چڱو ٻيجاري کي ڪجهه ڀاڻ ڏئي موٽ ٿو ڪيان ۔۔۔ اوهان ڪچهري لايون ويٺا هججو ۔۔۔ الله واهي

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

هائو ادا هي ڪم ڪار جي موسم آهي مٿان برسات به ٺئي آئي آهي ڪپاهه جي فصل لاءِ برسات نقصان ڪار به ٿئي ٿي جيڪڏهن اڳواٽ پاڻي هوندي گند گاهه صاف نه هوندو ته جيت جو حملو ٿي سگهي ٿو باقي توهان کي رنبي ضرور ڪرائبي حڪم ڪجو

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ابا سنگت کي سلام! خوش آهيو سڀ۔۔۔ ير اسان ته اصلي ورتا پيا آهيون۔ ڪالهه سڄو ڏينهن بارش‌جي رم جهم لڳي پئي هئي روزي به ڪونه ٿي۔۔۔ وري اهو رات جو نڀاڳي ٽرين به 2 منٽ اڳ ۾ ڀڃي وئي پو ته اصلي بس۔۔۔ 2منٽن جي ڪري 30منٽ دير ٿي وئي۔ وري جيئن ئي گهر پهتس ته اصلي مٿو اهڙو پيو ڦاٽي جو اصلي۔۔۔۔۔ پو ير مان ڪالهه رات دير سان اوطاق تي آيو هوس۔ ادي مست ٻڌايو هوته اوطاق کي بند پيا ڪن۔۔۔ اڙي ابا ايئن ته نه ڪر۔۔۔ ٻيلي مولائن کي چلم ڪير ڏيندو۔۔۔۔ خيئر وري اوطاق ته چالو ئي هئي مُنهنجي مٿي ۾ به ڏاڍو سور هو۔۔ قسم سان ادي اڪبر واري صلفي ڏاڍي مهنگي پئجي وئي آهي۔ هاڻي بس اڏي کي بند ڪري اکين جي ڏاڪڍر کي به ڏيکارڻو اٿم۔۔۔ اکيون ته اکين جهڙيون آهن پر ديد لهه ئي نه۔۔۔ ساڳيو ئي مثال آهي اسان جو به۔۔۔ سو ابا۔ اهو رمو وارو پٽ آهي نه اهو پئي چئي ته فقير مٿي ۾ سور اکين جي ديد گهٽ ٿيڻ سان به ٿيندو آهي۔ سو مڙئي ان جي ڳالهه تي اعتبار ڪيو آهي مڙئي 200 کن ان ديد واري ڏاڪڍر کي به ڏيڻا آهن۔۔۔ ٻيو وري ته ڪجهه ئي ڏينهن ۾ آل انڊيا فقير ڪانفرنس به ٿي رهي آهي فقيرپور ۾ سو اتي به وڃڻو اٿم۔۔۔۔ فقيرائپ ۾ ڏاڪڍر جي اعزازي سند ٿا ڏين۔۔۔ شڪارپوري فقير ته ڏاڍي محنت ڪئي پر هاڻي مان ان جو شاگرد ٿي ان جي ان کي پورو ڪندس۔ سو ابا۔۔۔ مڙئي دعا ڪجو۔۔۔ اڃان ته مان اوطاق تي آهيان۔۔۔ ڪو ڪم ڪار هجي ته ٻڌائجو۔۔۔۔۔

مان پاسي ۾ چيلهه ڊگهي ڪري وٺان،۔۔۔۔

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

مڃيو اٿوَ نه۔۔۔

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ادا ڪاڪو آچار چوي پيو، رڳو گندگاهه ڪڍينس باقي مينهن اصل ڪپهه کي اهڙو فائدو ڏيندو جو ڪانڀو خان وارو تنهنجو سڄو قرض لهي ويندئي

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

اڙي رنجيت خان تو جهڙي اوطاقي جي هوندي اوطاق ڪاٿي بند ڪئي، ڪاڪي آچار جو مطلب اهو هو ته رات جو وڃي بابا گهر آرام ڪيو، رات خدمتگار (همانگير ۽ عاشق) ڪونه هئا، ڪاڪي آچار کي به اصل ننڊ‌ڪلهي تي کنيو بيٺي هئي، انهيءَ‌ڪري مڙئي اوطاق جو در پئي بند ڪيائين۔۔ نه ڪو اوطاق کي ڪلوز (Close)پئي ڪيائين۔۔

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ابا سنگت کي سلام۔۔۔۔

ير اڄ اها ٽيپرڙي ڪن ۾ وجهي ٻڌي رهيو هوس۔۔۔ ته هڪ ماڻهو آيو ته چيائين ابا ڳالهه ٻڌ تون ٻوڙو آهين ان جو ڪهڙو ثبوت آهي تو وٽ؟ مون به ٺهه پهه جواب ڏنومانس ته ابا جيڪو هاڻي تو چيو نه "مان ٻوڙو آهيان ان جو مون وٽ ڪهڙو ثبوت آهي"۔۔۔ مان ڪجهه ڪونه ٻڌو۔۔۔۔ پو ته اصلي واهه جو گاريون ڏنائين، مون به ٽيپرڙي‌جو آواز ئي وڌائي ڇڏيو۔۔۔۔ ڪوئي ڪجهه به چئي اسان پنهنجي مستي ۾‌ئي پورا هئاسين۔۔۔ ٻيو سنگت توهان ڏيو حال احوال سڀ مزي ۾ آهيو نه۔۔۔۔۔ ؟ اڄ الله جي رحم سان مڙئي طبيعت ۾ ڪجهه ڍرائي آهي۔۔۔

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

ابا اوطاق تي ٻوسٽ لڳو پيو آهي۔۔۔۔ ڇا ڳالههه آ۔۔ ادا وڏا۔۔۔ اڃا تائين توهان واري وانگار ٿي هلي ڇا۔۔۔۔۔

لڳي ٿو اسان کي به جلد ئي گهر وڃڻو پوندو۔۔۔۔ آهي ڪو سنگتي ساٿي۔۔۔ اڙي ابا اڪبر۔۔۔ اوندهه ڪيون ويٺو آن۔۔۔۔ ٻاهر ته پاور هلي ٿو۔۔۔۔او مست اوئي

 

جواب: ڪچهريءَ جا مور

اڙي جانيئڙا پهچي وئين ڇا۔۔ ابا بس ٿورو ڪم ڪار گهڻو ٿي پيو هو، اصل مون وارو ٻيو ڀائيٽيو مون کي تنگ پيو ڪري ته چاچا مان کي هو راند الائي ٻيو ڇا چوندا اٿس۔۔۔ ها گيمڙي۔۔ اها منهنجي ان دٻي (ڪمپيوٽر) ۾ لاهي ڏي ته پوءِ‌بس انهيءَ‌ڪم کي لڳو پيو هئس، اوهان اوطاقين لاءِ‌به اها راند هڪ جڳهه تي رکي اٿم وڃي ڏسو انهيءَ‌ سافِٽِ وَيَئر واري ڪمري جي اندر هڪڙو ڪٻٽڙو اٿوَ، ٽمپيوٽر گيمڙي جي نالي سان ۔۔ ان ۾ وڃي ڏس صحيح رکي ٿم يا نه۔۔ هاڻي اڃان اصل واندو ٿي اوطاق تي پهتو آهيان، مان سوچيو ته اهي منهنجي اوطاق وارا خدمت گذار همانگير ۽ عاشق پهچي ويا هوندا پر ٻئي اڄ ڪلهه گوسڙو ٿي پيا آهن، مان جهونو مڙس ڇا ٿو ڪري سگهان، باقي پاڻ وارو سائين نثار به ڪڻڪ جي بٽئي تي ويل آهي اڃان موٽيو ڪونهي۔۔۔