گل ڀنگر طرفان موجوده مواد

جيڪڏهن ڪا به ڀُل يا جملي جي درستگيءَ بابت پڙهندڙ ڪا رهنمائي ڪري ته مان ان جو دل سان شڪرگذار ٿيندس۔

دل رڳو توکي پڪاري رهيو ✍🏻: گل تو اچڻ جو نالو نه ورتو بہارون آيون ويون باغ به اجڙي ويا برساتون وسنديون رهيون دل سڙي خاڪ ٿيو اکيون روندون رهيون دل رڳو توکي پڪاري رهيو دل رڳو توکي پڪاري رهيو نه سج جون ڪرڻيون ڏٺيون نه چنڊ جو اجالو ڏٺو زندگي اوندهه ۾ گزرندي رهي ساهه دردن جو ساگر ٿيو اُجهامي ويا...

اھوان جي رهنمائي جي وڏي ۾ وڏي مهرباني سائين۔۔

هيرو لکاري: گل هڪ شاندار بنگلي جي ڇت تي ويهي مينهن جي بوندن مان لطف وٺندو ٽوني نالي ڪتو آسمان ڏانهن نهاري رهيو ھو. اھو عام ڪتو نه ھو پر ھڪ اعليٰ نسل سان واسطو رکندڙ سونهري وارن،وڏين اکين وارو ۽ انتهائي سمجھدار کتو هو. هُو انسانن مان رڳو ھڪ انسان سان محبت ڪندو ھو۔ ھُو هيو انھيءَ بنگلي جو ننڍو...

سائين! اوهان جو تبصرو نه رڳو منهنجي تحرير لاءِ هڪ اعزاز آهي پرءَ دل جي گهراين تائين پهچندڙ محبت جو اظهار به آهي. جنهن انداز سان اوهان ”ڪاڪي مٽڪڻ ۽ هيرا لال“ جي ڪهاڻي ۾ ڳوٺاڻي حياتي، مزاح، سماجي نفسيات ۽ ادبي مٺاس کي محسوس ڪيو سو ئي اصل ۾ هڪ دل سان پڙهندڙ جي سڃاڻ آهي. اوهان جي لفظن مان اپنائيت،...

سايئن سمون وڏي مھرباني اهوان جي رھنمائي منهنجي لائي انمول ايوراڊ آھي مان ڪوشش ڪيا ٿو ته پنھنجي املا ۽ جملن جي رواني کي صحيح ڪيان۔ دراصل اسين بلوچستان واسين کي سنڌي ڪون پڙھائي ويندي آھي۔ مناسب سمجھو ٿا ته منهنجي پروفائل ۾ لکيل نمبر تي منهنجي رھنمائي فرمايو۔ هن نمبر تي واٽس ايپ به ٺيل آھي۔۔۔

السلام عليڪم! تمام گھڻي خوشي ٿي، اھوان جي سنڌي ٻوليء جي بقاء لاءِ فڪر ۽ سنڌي ادب جي خدمت جي جڏي تعارف ڪئي ونڃي گھٽ آھي۔ ڏڻي سدائين اھوان کي ڪامياب ڪري۔آمين مان ڪافي عرصي کان هڪ اهڙي استاد جي ڳولا ۾ هوس جيڪو مون کي سنڌي پڙهڻ ۽ لکڻ ۾ مدد ڪري ۽ لفظن جي معنيٰ سمجهائي. سنڌ سلامت فورم ذريعي توهان...

تمام سٺيون سمجھاڻيون

ماشاءاللہ سائين لک لک وڌائيون

سائين لک قرب۔ سلامت ھجو۔۔۔۔🙏🏻

”ڪاڪو مٽڪڻ ائين صوڀو جو ڪڪڙ“ گُل ڀنگر انڃان ماک مس ڦٽندي ھئي ڳوٺ جي فضا ۾ ڪڪڙ جي ٻانگ جي گونج هوندي ھوئي. ڪاڪي مٽڪڻ جي ڪمري جي کِڙڪيون وڄڻ لڳنديون هون، پردا لڏي ويندا ھا ۽ ڪاڪي جي ننڊ ائين غائب ٿي ويندي ھئي ڄڻ ايمانداري وڪيل جي دفتر مان گم ٿي ويئي هجي يا سچائي ڪنهن صحافي جي قلم مان نڪري ويئي...

منهنجو نالو گل آهي، ۽ مان بلوچستان صوبي جي ضلعي نصيرآباد سان تعلق رکان ٿو. نوڪرين ۽ ڪم ڪار جي سلسلي ۾ مون کي اڪثر بلوچستان جي هيڊڪوارٽر ڪوئيٽه ۾ به رهڻو پوي ٿو. منهنجي مادري ٻولي سنڌي آهي. مان اڪثر ڪري اردو ۾ ڪالم، افسانا ۽ شاعري لکڻ جي ڪوشش ڪندو آھيان. منهنجون ڪجهه لکڻيون مختلف رسالن ۽ اخبارن ۾...

توهان بلڪل صحيح لکيو آھي، هر ماڻهو جي نظر ۽ سوچڻ جو پنهنجو پنهنجو انداز هوندو آهي. پر ڪامياب اهوئي ٿيندو آهي جيڪو پنهنجو هڪ الڳ نظريو اختيار ڪري ۽ ان کي زندگي جو اهم اصول بڻائي ٿو۔

گل ڀنگر

”خالي گھڙو“ گل ڀنگر مسجد جي ڀت سان هڪ گھڙو پيل هو۔ پراڻو ائين مٽيالو گھڙو، جنهن تي هڪ پرچي چُپڪيل هئي جنهن تي لکيل هو۔”هي پاڻي لاءِ آهي جيڪو ڀري اهو ثواب ڪمائندو ۽ جيڪو پيئي سو شڪر ادا ڪري “ ڏينهن گذرندا رهيا۔ ماڻهو ايندا رهيا نظر وجهندا ڪجهه پڙهي مرڪ ڏيندا ائين ڪجهه ڪلهو چُڪائي اڳتي وڌي ويندا...