[JUSTIFY]پيارا سنڌ سلامت دوستو۽ سارِي دنيا جا سنڌي ساٿيو السلام عليڪم جيئي سنڌ نمستي ، هر طرف مارا مارِي خود ڪُش حملن جا ڌماڪا نه ڪنهن کي قرب جو قدر نه ڪو دل لڳائي ڄاڻي نگر نگر ۾ بي حيائي زور هجي، نفسا نفسي پنهنجي عروج تي هُجي اتي هڪڙو جيتامڙو ٽي درجي وارو شاعر نثارناز ڇا ٿو سوچي هن ڀيري سنڌ ادب جي صنف ڪافِي توهان سڀني سنڌي ساٿين سان شيئر پيو ڪريان ۔[/JUSTIFY] ڪڍيو زندگي جو توهان ئي ترو آ (نثاراحمدناز)
جواب: ڪڍيو زندگي جو توهان ئي تَرو آ (ڪافِي) نثاراحمدناز سائين جا انسان انسان سان ڪئي اهڙي نه ڪنهن وحشي وحشي سان ڪئي نه ڪنهن مخلوق مخلوق سان ڪئي هُوندِي انسانيت زماني سي هي رُخصت اس ليئي ڪه انسان ڪو انسان ڪا عرفان نهين هي
جواب: ڪڍيو زندگي جو توهان ئي تَرو آ (ڪافِي) نثاراحمدناز ڀاءُ ڏاڏل شينو مونکي ساغر صديقي مرحوم جو هڪڙو لاجواب شعر پيو ياد اچي ته دستور يهان ڀي گونگي هين، فرمان يهان ڀي انڌي هين اي دوست خُدا ڪا نام نه لي ايمان يهان ڀي انڌي هين تقدير ڪي ڪالي ڪمبل ۾ عظمت ڪي فساني لپٽي هين مضمون يهان ڀي بهري هين، عنوان يهان ڀي انڌي هين زردار توقع رکهتا هي نادار ڪِي گاڙهي محنت پر مزدور يهان ڀِي ديواني ذيشان يهان ڀِي انڌي هين ڪُڇ لوگ بهروسا ڪرتي هين تسبيح ڪي چلتي دانون پر بي چين يهان يزدان ڪا جنون انسان يهان ڀِي انڌي هين بي نام جفا ڪِي راهون پر ڪُڇ خاڪ سِي اُڙتِي ديکِي هي حيران هين دلون ڪي آئيني ، نادان يهان ڀِي انڌي هين بي رنگ شفق سي ڍهلتِي هي بي نور سويري هوتي هين، شاعر ڪا تصور ڀُوکا هي ، سلطان يهان ڀِي انڌي هين جتي گڏهه ۽ گهوڙا هڪ هُجن جتي لومڙ شينهن جو کوپو مٿي تي چاڙهي هلي ، جتي انسان صرف نالي جو انسان هُجي اتي زندگي براءِ نام رهجي وڃي ٿي، اتي بي حيائي ، بي اعتمادِي ، وٺ ڪارا ڳاڙهي کي ، مارا مارِي دهشت گردي، وحشت پڻو فطري آهي ، اتي جا مالهي پنهنجي چمن کي پنهنجي پيرن سان پاڻ خود ڀيليندا آهن مُکڙين جي گُل ٿيڻ کان پهرين ئي انهن جي دلالي ڪندا آهن ۔ اتي اسان جهڙو ٽي درجي وارو شاعر صرف ڳالهين جا رانڌيڪا ٺاهي صرف پنهنجو پاڻ کي بهلائيندو آهي ۔ تنهنجا لک ٿورا ادا ڏاڏل شينا جو منهنجي هن غريباڻي شاعري ته ٻه ٽي ڪامينٽس لکيا ته سهي ۔
جواب: ڪڍيو زندگي جو توهان ئي تَرو آ (ڪافِي) نثاراحمدناز سائين حالات جي سڌي طرح عڪاسي ڪري رھي آهي۔۔اوهان جي تخليق۔۔۔تمام بهترين چترڪاري
جواب: ڪڍيو زندگي جو توهان ئي تَرو آ (ڪافِي) نثاراحمدناز نه ڪوئي ڇڏيو ٿا هتي وڻ ڪو سائو بڻي نانگ پنهنجي ٻچن کي ٿا کائو ڪڍيو زندگي جو توهان ئي ترو آ ڇو؟ کوٽو سدائين توهان لئي کرو آ تمام بهترين ڪافي هر سٽ ۾ سچائي سائين نثار ناز خبر ناهين ته اسان ڪڏهن سک جو ساهه کڻندا سين
