سلطان محمود غزنوي وٽ ڪو شخص ونگي کڻي حاضر ٿيو ۔۔۔ سلطان ونگي کي قبول ڪيو ۽ پيش ڪرڻ واري کي انعام ڏنو۔۔۔ پوءِ پنهنجي هٿ سان ونگي جي هڪ ڦاڪ ڪٽي پنهنجي محبوب وزير ”اياز“ کي کائڻ لاءِ ڏني۔۔۔ اياز مزي مزي سان اها ونگي جي ڦاڪ کائي ويو۔۔ ان کانپوء سلطان ونگي جي ٻي ڦاڪ ڪٽي ۽ پاڻ کائڻ لڳو۔۔۔ پر ونگي جي ڦاڪ ايترو ته ڪوڙي هئي جو کيس زبان تي رکڻ ئي مشڪل ٿي پيو۔۔ ان ڪري تڪڙو ٿوڪاري ڪڍي ڇڏي۔۔۔ سلطان حيرت سان اياز کي ڏٺو ۽ چيائين ۔۔۔”اياز ايتري ڪوڙي ڦاڪ تون ڪيئن کائي وئين۔۔۔؟ تنهنجي چهري تي ته ڦاڪ جي ڪوڙاهٽ جو بلڪل به تاثر نه اڀريو۔۔ “ اياز عرض ڪيو۔۔ ”حضور ونگي واقعي ڏاڍي ڪوڙي هئي۔۔۔ وات ۾ وجهندي ئي عقل چيو ته ان کي ٿوڪاري ڪڍي ڇڏ۔۔۔ پر دل چيو ته۔۔۔۔ ”اياز خبردار ۔۔! هي اهي ئي هٿ آهن جن سان تون مٺيون شيون کائيندو آهين۔۔۔ جيڪڏهن هڪ ڏينهن ڪوڙي شيء به ملي ته ڇا ٿيو۔۔۔“ ان ڪري حضور مون ونگي جي ڦاڪ کي اڳ اوهان جي طرفان عنايت ڪيل مٺين شين وانگر ئي کائي ڇڏيو۔۔۔“ اسان کي به گهرجي ته جنهن الله اسان تي بي حساب احسان فرمايا آهن۔۔ جيڪڏهن ڪڏهن ان جي طرفان ڪا مصيبت اچي به وڃي ته ان کي به برداشت ڪريون۔۔۔ ۽ صبر سان قبول ڪريون۔۔۔
ابا شاباس آهي اياز کي جو اهو ڪم ڪيائين باقي اسان کان اهڙي ڪڙي ونگي کائڻ وارو ڪم شايد ئي ٿئي ۔۔۔۔ باقي ها ڪڏهن اوهان کي ضرور آزمائينداسين۔
حاضر ادا توهان طرفان مليل ڪوڙي ونگي کي ضرور کائبو پر ياد رهي ته مٿي اياز اهو ڪم مٺين شين کائڻ کان پوءِ ڪيو هو۔۔۔ ان ڪري پهريان توهان طرفان مٺين شين کارائڻ جو انتظار رهندو۔۔۔
مٺين شين وارو ڪم عرس پريو جي حوالي آهي ۽ اهو مسلسل ڪري رهيو آهي۔ اها ٻي ڳالهه آهي ته کيس ڪو مڃي يا نه مڃي۔
بس يار سليمان وساڻ اهي تڪليفون مڙئي اسان تي اينديو آهن پر پوءِ به مڃوتي ڪون آهي ذيشان رشيد زور آهي مٺيون شيون کارائيندو آهيانس پر پوءِ به ڪاوڙ مونتي
تمام سٺي ڳالھ هلي پئي ، مٺائي جي ذڪر جا محفل مچيا پيا آهن ، مولوين کي به ياد رکجو ، مطلب سمجهي ويا هوندو! بابا اسان کي ياد............
