ڪڏهن ڪڏهن اوهان جون ڳالهيون فلسفي سان ٽمٽار لڳنديون آهن، هر سٽ ۾ ڪو مطلب هوندو آهي، ڪا ڳالهه پوشيده هوندي آهي، پر مون جهڙي موڳي ماڻهوء کي سمجهڻ لاء وقت کپي۔۔۔۔
چري ڇوڪري فنا ۽ بقا جا رستا پئي ڳولين، خوش قسمت آهين جو سنڌ مِٺِي جي وارِي جي ذرڙن سان پنهنجي وجود سان ڀيٽيو اٿئي ۽ تمام پياري تشبيهه ڏني اٿئي۔ پنهنجي پاڻ کي دريا ئن وانگر سمجهه جيڪي سَمُنڊن ۾ لهي پاڻ سمنڊ جو روپ داري ويندا آهن۔ شاندار نثري ٽُڪرو ڌِي سنڌِي نُور جو۔
