گھر گھر برف ڄمي وئي آهي، در در ديپڪ ڳايان ٿو مان، دڳ دڳ اوندهه اوتي پئي آ، پڳ پڳ جوت جڳايان ٿو مان. اٿ ڀونچال، جوالا نچ تون، باغي ڀونءِ جمالو چوندي، اوٿر ٿو اَلاپ اٿاريان، ڇوليون ڇيرون پايان ٿو مان. دهشت گردي دَور سکي آ، حڪمت عملي مون به مٽي آ، دانهن ڀلي ڏي دور کي ڦٿڪي، گھنگھر توکي گھايان ٿو مان. جيئو، جيئڻ ڏيو، ڏاڍو سو گابو، جھيڙو جوٽي بيٺا آهن، وچ ۾ آءُ رتوڇاڻ آهيان، ڇاجي لاءِ ڇڏايان ٿو مان. صديون ڪنڌ ڪٽايا اٿئون، سهسين سنَڌ وڍايا اٿئون، هڪڙو ڀيرو گڏجو لوڪو، قهري ڪات ڪٽايان ٿو مان. ڪارا ڪپڙا، ڳاڙها جھنڊا، ساوا کيت، سنهري ڪرڻا، سنڌو توکي سينگارڻ لئه، طرحين رنگ رچايان ٿو مان. خير ته راڳي، ظلم ته باغي، قرب ته ٻڪرو، قهر ته ڪات، جرڪي جيئڻ ڪاڻ بخاري، ڪيڏا روپ مٽايان ٿو مان. *** استاد بخاري
